ἦρξα

Ἡρόδικος

Ἡροδότειος
Ἡρό·δικος, ου (ὁ) [ῐ] Hèrodikos, h. Plat. Phædr. 227d, Prot. 316e, Rsp. 406a, etc.
Étym. Ἥρα, δίκη.