Ἡσίοδος

Ἡσιόνη

ἦσκε
Ἡσιόνη, ης (ἡ) Hèsionè, n. myth. de f. Xén. Cyn. 1, 9 ; Arstt. Rhet. 3, 15 ||
E Dor. Ἡσιόνα, Eschl. Pr. 559.