Ἰϐηρίς

Ἰϐηροϐοσκός

Ἴϐηρος
Ἰϐηρο·ϐοσκός, ός, όν [ῐ] qui nourrit les Ibères, Lyc. 643 (Ἴϐηρ 2, βόσκω).