Ἰλία

Ἰλιάδης

Ἰλιακός
Ἰλιάδης, ου (ὁ) [ῑλᾰ]
1 adj. m. descendant d’Ilos, d’où au pl. Ἰλιάδαι, Troyens, Eur. Andr. 1023 ; subst. οἱ Ἰ. Anth. 9, 77, les Troyens ||
2 ὁ Ἰ. Pd. O. 9, 120, c. Οἰλιάδης ||
E Dor. Ἰλιάδας, Pd. l. c.