ἱρός

Ἶρος

Ἱροσόλυμα
Ἶρος, ου () [] Iros :
1 n. d’h. mendiant d’Ithaque, Od. 18, 5, etc. ; d’où un mendiant en gén. Lib. 1, 568 ; au plur. Ἶροι, Luc. Nav. 24, des Iros ||
2 n. d’une v. de Thessalie, Lyc. 905.