ἰσανάφορος

Ἴσανδρος

ἰσάνεμος
Ἴσ·ανδρος, ου (ὁ) [ῑ] Isandros, fils de Bellérophon, Il. 6, 197, 203.
Étym. ἴ. ἀνήρ, cf. Ἰσάνωρ.