ἴσαντι

Ἰσάνωρ

ἰσάξιος
Ἰσ·άνωρ, ορος (ὁ) Isanôr, Laconien, Xén. Hell. 2, 3, 10.
Étym. ἴ. ἀνήρ, cf. Ἴσανδρος.