Καιναί

Καινείδης

Καινεύς
Καινείδης, gén. épq. -αο (ὁ) le fils de Kænée, c. à d.
1 Korônos, Il. 2, 746 ; A. Rh. 1, 57 ||
2 Æètiôn, Hdt. 5, 92.
Étym. patr. du suiv.