Κεκροπία

Κεκροπίδης

Κεκροπίηθεν
Κεκροπίδης, ου [ῐ] adj. m. descendant de Cécrops, c. à d. Athénien, Ar. Eq. 1055 ; d’ord. au plur. οἱ Κεκροπίδαι, Hdt. 8, 44 ; Eur. Suppl. 713, les Athéniens ||
E Voc. sg. -ίδη, Ar. l. c.
Étym. Κέκροψ.