κινναμωμοφόρος

Κίννας

κίνυγμα
Κίννας, ου et α (ὁ) [ᾱ] Cinna, n. d’h. rom. Plut. Syll. 10, etc. ||
E Gén. -ου, DS. 38, 2 ; DC. 44, 10, etc. ; -α, DS. 38, 2, etc.