κίρκη

Κίρκη

κιρκήλατος
Κίρκη, ης (ἡ) Kirkè (Circé) nymphe, magicienne, Od. 10, 136, etc. ; Hés. Th. 957 ; Eur. Tr. 438, etc. ||
E Dor. Κίρκα, Thcr. Idyl. 2, 15 ; 9, 36.
Étym. cf. κερκίς et le préc.