Κλεανορίδης

Κλεάνωρ

Κλεάρετος
Κλε·άνωρ, ορος (ὁ) [ᾱ] Kléanor, h. Xén. An. 2, 1, 10, etc.
Étym. κλ. ἀνήρ ; cf. Κλέανδρος.