Κλειδημίδης

Κλείδημος

Κλείδικος
Κλεί·δημος, ου (ὁ) Kléidèmos, h. Arstt. Meteor. 2, 9 ; Plut. Thes. 19, etc. ||
E Dor. Κλείδαμος [ᾱ] Diocl. (Plut. Qu. gr. 40).
Étym. κλ. δῆμος ; cf. Δημοκλῆς.