Κλειταγόρας

Κλειταρέτη

Κλείταρχος
Κλειτ·αρέτη, ης (ἡ) [ᾰ] Kleitarétè, f. Is. 3, 30 et 33 Baiter-Sauppe.
Étym. κλ. ἀρετή.