Κλεονίκη

Κλεόνικος

Κλεοπάτρα
Κλεόνικος, ου (ὁ) [ῑ] Kléonikos, h. Pd. I. 4, 71, etc. ; Call. Ep. 32 ||
E Dor. Κλεύνικος, Thcr. Idyl. 14, 13.
Étym. κλ. νίκη, cf. Νικοκλῆς.