Κολχίς

Κόλχος

κολῳάω-ῳῶ
Κόλχος, ος, ον, de Colchide, Plat. Euthyd. 285c ; A. Rh. 4, 485 ; οἱ Κόλχοι, Pd. P. 4, 376 ; Hdt. 2, 104 ; Xén. An. 4, 8, 8 et 9 ; Eur. Med. 2, les habitants de la Colchide.
Étym. v. le préc.