Κορίνθιος
κορινθιουργήςΚορίνθιος, α, ον, de
Corinthe, Corinthien, Hdt. 5, 87 ; Soph. O.R. 774 ; ἡ Κορινθία (s. e.
γῆ) Xén.
Hell. 4, 4, 5,
etc. le territoire de Corinthe ;
οἱ Κορίνθιοι, les Corinthiens,
Hdt. 1, 14,
etc. ; Thc.
1, 13, etc. ;
Xén. Hell.
4, 4, 17, etc. ; avec jeu de mots sur
κόρεις, Ar.
Nub. 710.