κριόω-ῶ

Κρῖσα

Κρισαῖος
Κρῖσα, non Κρίσσα, ης (ἡ) Krisa, v. de Phocide, Il. 2, 520 ; Soph. El. 180 ||
E Ion. Κρίση, Hh. Ap. 282, 438, 445 ; gén. dor. Κρίσας, Pd. I. 2, 26.