κρηῆναι

Κρηθεΐδης

κρηθείς
Κρηθεΐδης, gén. épq. αο (ὁ) le fils de Krèthée, c. à d. Æson, A. Rh. 3, 357 ; ou Nèlée, Pd. P. 4, 272 ||
E Dor. -θηΐδας, Pd. l. c.
Étym. Κρηθεύς.