λάϐω

Λαϐώτης

λαγανίζω
Λα·ϐώτης (ὁ) Labôtès, h. Xén. Hell. 1, 2, 18 ||
E Dor. Λαϐώτας, Plut. M. 224c.
Étym. λαός, βόσκω ; cf. Λᾶγος.