λαΐς

Λαΐς

λαισήϊον
Λαΐς, ΐδος (ἡ) [ᾱ] Laïs, courtisane de Corinthe, Anth. 7, 220 ; Luc. V.H. 2, 18, etc. ||
E Voc. Λαΐ, Anth. 11, 67.
Étym. λαός, litt. «fille du peuple ».