λασεῦμαι

Λασθένης

λάσθη
Λασθένης, ους (ὁ) Lasthénès, h. Eschl. Sept. 620 ; Dém. 8, 40 ; 9, 66 Baiter-Sauppe, etc. ||
E Acc. -η, Dém. 9, 66 ; 19, 342 Baiter-Sauppe, etc. ; ou -ην, DS. 16, 53, etc.
Étym. λαός, σθένος ; cf. Σθενέλαος.