Λεάνδρειος

Λέανδρος

λέανσις
Λέ·ανδρος, ου (ὁ) Léandros (Léandre) h. Plut. M. 256, etc. ; héros d’un poème de Musée ||
E Épq. et ion. Λείανδρος, Mus. 828, 86, etc.
Étym. λεώς, ἀνήρ.