Λυκωπίτας

Λυκώρειος

Λυκωρεύς
Λυκώρειος, α, ον [ῠ] du Lykôrée, ép. d’Apollon, A. Rh. 4, 1490 ; d’où Λυκωρείη κιθάρη, A. Pl. 279, 4, lyre d’Apollon.
Étym. Λυκωρεύς.