Λυσανορίδας

Λυσαρέτη

Λύσειος
Λυσ·αρέτη, ης (ἡ) [ῡᾰ] Lysarétè, f. Dém. 57, 20 et 21 Baiter-Sauppe.
Étym. λύω, ἀρετή.