Μαγνητικός

Μαγνῆτις

Μάγνος
Μαγνῆτις, ιδος, adj. f. c. le préc. Pd. P. 2, 45 ; A. Rh. 1, 238 ; Str. 437 ; μ. λίθος, Eur. (Plat. Ion 533d) ; Th. Lap. fr. 2, 41 ; Eub. (Ath. 112f) aimant ||
E Dat. pl. poét. -ίδεσσιν, Pd. l. c.
Étym. v. Μάγνης.