Μάνης
μανθάνωΜάνης, ου,
ou Μανῆς,
οῦ (ὁ) [ᾱ]
Manès, n. phrygien ou paphlagonien,
p. suite n. d’esclave
de comédie, Hdt. 1, 94 ; 4, 45 ;
Ar. Av.
1311, etc. ||
E Voc. Μανῆ, Ar. Lys. 908. Gén. Μάνου, DL. 6, 2 ; Μάνους,
Télès (Stob.
Fl. 97, 31) ;
ion. Μάνεω,
Hdt. ll. cc.
Acc. Μάνην,
Dém. 53, 20
Baiter-Sauppe. Acc. pl.
Μανᾶς, Ar.
Av. 522.