Μαρφαδάτης

Μάρων

Μαρώνεια
Μάρων, ωνος () [] Marôn, n. grec :
1 fils d’Evanthès, Od. 9, 197 ; ou de Bacchus, Eur. Cycl. 141 ; d’où p. ext. le vin, Crat. (Com. fr. 2, 97) ||
2 Spartiate, Hdt. 7, 227.