μελανωπός

Μελάνωπος

μελάνωσις
Μελάν·ωπος, ου (ὁ) Mélanôpos, h. Thc. 3, 86 ; Xén. Hell. 6, 3, 2 ; Dém. 703, 740, 9, etc. Arstt. Rhet. 1, 15.
Étym. μ. ὤψ.