Μενέλαος
ΜενέλεωςΜενέ·λαος, ου
(ὁ)
[ᾰ] Ménélaos (Ménélas) :
1 roi
de Sparte, Il. 4, 127, etc. ;
Od. 4, 26,
etc. ; Soph.
Aj. 1091,
etc. ; Eur.
Rhes. 174,
etc. ||
2 autres, Dém. 47, 21, etc. ||
E Ion. et att. Μενέλεως,
Hdt. 2, 113,
etc. ; Eschl.
Ag. 617, 674 ;
Soph. El.
537, etc.
Voc. Μενέλεως,
Eur. Hel.
625 ; I.A.
436, 506, 538 ; Or. 477, etc. ; plur. Μενέλεῳ, EM. 616, 39. Dor. Μενέλας [ᾱ]
Pd. N.
7, 2, 8 ; Eur.
Rhes. 257,
Tr. 212.
Étym.
μένω, λαός.