Μενέμαχος

Μενέξενος

μενεπτόλεμος
Μενέ·ξενος, ου (ὁ) Ménexénos (Ménexène) h. Dém. 1009, 26, etc. ; titre d’un dialogue de Platon.
Étym. μένω, ξένος.