μύνη

Μύνης

Μυνίσκος
Μύνης, ητος (ὁ) [ῡ] Mynès, h. Il. 2, 692.
Μύνης, ου (ὁ) [ῡ] c. le préc. Soph. (Chœrob. Bkk. An. p. 1399).