Μυρρινούσιος
μυρρινώνΜυρρινούσιος, ου
[ῐν] adj.
m. du dème Myrrhinunte, de la tribu Pandionide, Lys. 10, 15 ; Eschn. 1, 98 ; Dém. 21, 93, etc. Baiter-Sauppe ||
E Dans les inscr. att. avec double ρ : Μυρρινούσιος,
CIA. 1, 294, 5
(envir. 444 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 74, 11 (Μυρρινοῦς,
Str. 399,
contract. de *μυρρινόεις, rempli de myrtes).