Μύρων

Μυρωνίδης

μύρωσις
Μυρωνίδης, ου (ὁ) Myrônidès, h. Hdt. 6, 126 ; Thc. 1, 105 ; 4, 95 ; Ar. Lys. 802, Eccl. 303, etc.
Étym. patr. du préc.