ναυηγός

Ναυκλείδης

ναυκληρέω-ῶ
Ναυκλείδης, ου (ὁ) Naukleidès, h. Thc. 2, 2 ; Xén. Hell. 2, 4, 36 ; Dém. 1378, 23 ||
E Dor. Ναυκλείδας, Xén. l. c.
Étym. patr. de Ναυκλῆς.