νίκα

Νικαγόρας

Νίκαια
Νικ·αγόρας, ου (ὁ) [ῑᾰᾱ] Nikagoras, h. Plut. Them. 10 ; Anth. 12, 135 ||
E Ion. Νικαγόρης, Anth. l. c. ; gén. -εω, Anth. 5, 199 ; A. Pl. 1, 11, etc.
Étym. νίκη, ἀγορεύω.