οἰκιτιεύς

Οἰκλείδης

Ὀϊκλείης
Οἰκλείδης, ου (ὁ) fils d’Œklès, Eschl. Sept. 382 ||
E Dor. Ὀϊκλείδας, Pd. O. 6, 13, etc.
Étym. Οἰκλῆς.