Ὀϊλεύς

Ὀϊλιάδης

οἶμα
Ὀϊλιάδης, ου () [ῑῐᾰ] le fils d’Oïlée, c. à d. Ajax, Il. 12, 365 ||
E Gén. épq. -αο [] Q. Sm. 6, 556. Par contr. Οἰλιάδης, Anth. App. 9, 3.
Étym. patr. du préc.