Οἰταῖος

Οἴτη

οἰτόλινος
Οἴτη, ης (ἡ) l’Œtè ou Œta :
1 mt. de Thessalie (auj. Íti, anc. Katavóthra) Soph. Ph. 490, etc. ||
2 mt. de l’Inde, Nonn. D. 26, 295 ||
E Dor. Οἴτα, Soph. Ph. 728, etc.