Ὀφέλτιον ὄρος

Ὀφέλτιος

ὀφελτρεύω
Ὀφέλτιος, ου (ὁ) Opheltios :
1 Troyen, Il. 6, 20 ||
2 Grec, Il. 11, 302.
Étym. ὀφέλλω.