ὀρίας ἄνεμος

Ὀρίϐακχος

ὀριϐάτης
Ὀρί·ϐακχος, ου (ὁ) [ῐ] Bacchus fêté sur les montagnes, Opp. C. 1, 24.
Étym. ὄρος, Βάκχος.