ὀτραλέως

Ὀτρεύς

Ὀτρηρή
Ὀτρεύς, έως, épq. ῆος (ὁ) Otrée, roi de Phrygie, Il. 3, 186 ; Hh. Ven. 146.
Étym. cf. ὀτρύνω.