παμμελής

Παμμένης

πάμμεστος
Παμ·μένης, ους (ὁ) Pamménès, h. Dém. 21, 22, etc. Baiter-Sauppe ; Plut. Pel. 18, etc. ||
E Acc. -ην, Paus. 8, 27, 2, etc. ; ou -η, DS. 16, 34, etc.
Étym. π. μένω.