Πανδαρής

Πάνδαρος

πανδαύχνητος
Πάν·δαρος, ου (ὁ) [δᾰ] Pandaros, fils de Lykaon, chef des Lyciens, Il. 2, 827 ; 4, 88.
Étym. p.-ê. πᾶς, δέρω.