Πάρις
παρισάζωΠάρις, ιδος
(ὁ) [ᾰ] Paris,
fils de Priam, Il. 3, 437, etc. ; Eschl. Ag. 399, etc. ; Soph. Ph. 1426, etc. ; au plur.
Πάριδες, Anth.
11, 278, des Paris ||
E Voc. Πάρι, Luc. D. deor. 20, 1 ; gén. Πάριδος, Att. ; poét. Πάριος, Il. 3, 325 ; Pd. P. 6, 33 ; dat. Πάριδι, Luc. D. mort. 19, 2,
etc. ; acc.
Πάριν, Att. ;
poét. Πάριδα,
Anth. 9, 475 ;
cf. Ἀλέξανδρος.