πειρά

Πειραεύς

πειράζω
Πειραεύς, έως () [] c. Πειραιεύς, gén. Anth. 6, 349 ; dat. Ar. Pax 145 ; avec [] Ar. Pax 165 ||
E Forme usuelle dans les inscr. att. plutôt que Πειραιεύς (v. ce mot) ; par ex. gén. Πειραῶς, CIA. 2 add. 834 b, 1, 64 (329 av. J.-C.) ; acc. Πειραέα, CIA. 2, 573, 21, 6, 4, 5, 14 (envir. 350 av. J.-C.), etc. ; v. Meisterh. p. 25, 1 ; 26, 6 ; 27, 10 ; 111, 9 et 10.
Πειραεύς, έως () habitant du Pirée, CIA. 2, 573, 21, 6, 4, 5, 14 (envir. 350 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 25, 1 ; 26, 6 ; 27, 10 ; 111, 10.