πείσω

Πείσων

πέκτειον
Πείσων, ωνος ()
I n. grec, Peisôn :
1 un des trente tyrans, Lys. 12, 6 Baiter-Sauppe ; Xén. Hell. 2, 3, 2, etc. ||
2 autres, Plut. Fab. 1 ; Anth. 6, 241, etc. ||
II = lat. Piso, Pison, n. d’h. rom. Plut. Cato mi. 33, Mar. 45, etc.