Πέργαμον
ΠέργαμοςΠέργαμον, ου
(τὸ) [ᾰ]
Pergamon (Pergame)
1 citadelle de Troie,
d’où Troie, au
plur. Eur. Hel. 384, Tr. 556, etc. ; p. ext. citadelle,
en gén. au sg.
Hdt. 7, 43 ;
au plur. Eschl.
Pr. 956 ;
Soph. Ph.
347, 353, etc.
||
2 v. de
Mysie (auj. Bergama) avec une bibliothèque célèbre, Xén. An. 7, 8, 8 et 23 ; Plut.
Syll. 11.
Étym.
cf. le suiv.