περικλύμενον

Περικλύμενος

περίκλυσις
Περι·κλύμενος, ου (ὁ) [ῑῠ] Périklyménos :
1 fils de Nélée, Argonaute, Od. 11, 286 ; Pd. P. 4, 312 ; A. Rh. 1, 156, etc. ||
2 fils de Poseidôn, Pd. N. 9, 61 ; Eur. Ph. 1157, etc.
Étym. π. κλύω.