Φᾶνος

Φανοσθένης

Φανοστράτη
Φανο·σθένης, ους (ὁ) Phanosthénès, h. Xén. Hell. 1, 5, 18 (acc. -ην) ; Plat. Ion 541d (acc. -η).
Étym. φαίνω, σθένος.